Gra w warcaby jest jedną z najstarszych gier planszowych. Już grano w warcaby za czasów Faraona Tet 2700 lat przed naszą erą. W wykopaliskach znaleziono tablicę przedstawiającą lwa grającego z owcą. Lew przedstawiał Faraona, który zbierał daninę od swoich poddanych. Znaleziono również kamienne warcaby, lecz o innych kształtach niż znane kamienie, którymi obecnie gramy.
O warcabach wspominał także Platon. Czytamy także o nich w Odysei Homera. W Polsce pojawiły się przywiezione przez kupców podążających w karawanach. W czasach feudalnych gra w warcaby była częścią systemu edukacyjnego rycerstwa Polskiego, musieli oni posiadać oprócz także umiejętność grania w warcaby i szachy.
Od wieków w Polsce warcaby mają wielu zwolenników. Pisze o nich Jan Bystroń w „Dziejach obyczajów w dawnej Polsce". Wartość ich jako gry intelektualnej, strategicznej i kombinacyjnej uwiecznił po wiesze czasy Adam Mickiewicz w poemacie "Warcaby". A oto kilka fragmentów:
(…)”Ale czyj duch wznioślejszy, pojętność niesłaba, Takim lepiej rozmyślna przystoi warcaba,”
(…) „Dziś nie koronna głowa, ni mleczny zabierca, Ale warcaby czułe uwielbiły serca;”
Nieprzypadkowo czas wypoczynku poświęcali tej grze tacy ludzie jak Karol Darwin, Lew Tołstoj, Benjamin Franklin, Napoleon Bonaparte czy Fryderyk Chopin. Chętnie też szachiści zajmowali się tą grą . Był świata Emanuel Franklin mówił, że warcaby to dostojna matka szachów.
Na świecie jest wiele rodzajów warcabów. Najpopularniejsze są warcaby 100-polowe warcaby 64-polowe występujące w kilku odmianach różniących się zasadami gry. Wśród nich wyróżniamy warcaby klasyczne (brazylijskie), jak również warcaby amerykańskie (checkers) oraz warcaby rosyjskie. istnieje także 144-polowa odmiana warcabów zwana kanadyjskimi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz